sexta-feira, junho 12, 2009

O xefe na defensa de Torres Queiruga

Agora que Occidente profundiza no seu camiño á descrenza masiva, o Papa Ratzinger viaxa a Palestina. Viaxa aos sitios onde naceu a súa fe e desde onde se espallou mediante o auxilio dos poderes terrenais do Imperio Romano. É esta viaxe un acto de fe ou unha desas peregrinaxes que Lutero condenaba, razón pola cal non hai protestantes en Terra Santa? Seguramente que si, pro tamén, coma todas as peregrinaxes dos notabeis, foi una viaxe política.O islamismo adopta a forma furifunda ou almorábide ou derviche, e as diversas manifestacións do fanatismo atemorizan as cristiandades de Oriente Próximo, algunhas das cales xa existían alí cando os galegos adorabamos a Navia fermosa e a Larouco forte coma as rochas. Melquitas, nestorianos, armenios, maronitas, coptos, vivían coma peixe na auga das republicas árabes laicas de antaño, e aínda o fan no Líbano, en Siria e, por días, en Exipto. A tradición estratéxica do Vaticano viña sendo a de atraer estas comunidades á obediencia romana, pois xa se sabe que para eles, a única igrexa verdadeiramente cristiá, fóra da cal non hai salvación, é a Católica.Segundo tal método, Roma ofrécelle a estas igrexas autocéfalas a seguinte solución: corrixen as súas discrepancias dogmáticas e recoñecen a autoridade máxima do Papa. Logo o Papa permitíralle continuar coas tradicións autóctonas, nas que se inclúen as liturxias expresadas nas linguas propias (copto, arameo ou caldeo, armenio…). Igualmente, e despois da adhesión, a disciplina romana tolerarálle aou clero oriental a práctica de contraer matrimoño pouco antes de recibir o sacramento da orde para que ambos estados sexan felizmente compatibeis.Un dos segredos mellor gardados da igrexa católica europea é que nas comunidades orientais de obediencia romana os cregos poden ser homes casados e con familia. Coido que os monxes non.Naturalmente a viaxe de Ratzinger aos Santos Lugares, seguindo a carreira da nosa Exeria, tiña como obxectivo acelerar a corrente de aceptación da autoridade romana por parte das igrexas orientais. Perseguidos ou acosados polo fanatismo muslime do que tanto gustan Francisco Rodríguez e o seu BNG, aquelas comunidades poderán sentirse máis seguros co amparo de Roma. Ás porcións de igrexas orientais que manteñen a independencia, o Papa ofrécelle tamén a súa protección á espera de que dogmaticamente "se convirtan". Con isto, a influencia do Papa na rexión aumentará sen dúbida.O Vaticano sabe que un entendemento profundo co xudaísmo é imposíbel constitutivamente, entre outras causas porque a mosaica é unha relixión étnica que acredita nun Deus exclusivo para Israel. Co Islam tamén non hai confluencia doada xa que o seu Deus único (non trino, por suposto) pode ser universal pro descoñece a moitedume de seres e espacios subrenaturais que achegan o catolicismo a un politeísmo, alén da persistencia da memoria das Cruzadas. Imponse, pois, atraer as minorías árabes cristiás para evitar que, como no caso do falangismo libanés, se alien co sionismo. Así, Roma exercerá o seu poder e autoridade en Oriente. Co esmagamento militar do baasismo laico en Irak e con Tarik Aziz (nesteoriano de orixe) prexo ou se cadra morto, prodúcese a circunstancia farorábel á ofensiva vaticana en Oriente.Non, ao doutor Ratzinger non lle falta fineza. Fáltalle aos bispos españois, sempre tan bouzáns, que queren perseguir polas súas ideas a Torres Queiruga.

3 comentários:

Anónimo disse...

Todo o meu ánimo e o de moitos crentes galegos, para Torres Queiruga

Anónimo disse...

Haberá que facer un cónclave de priscilianistas arraianos para poñer as cousas no seu sitio

Anónimo disse...

E agora recúa a xerarquía eclesiástica. Son parvos, pero a vaquiña polo que vale