O acto, que contará coa intervención de X. L. Méndez Ferrín,co recitado de Anxo Angueira acompañado musicalmente de Leo e Arremecághona e Aser Álvarez e coa intervención plástica de Xosé Luís de Dios e Xoán Carlos de Dios,terá lugar o mércores, 27 de xuño, ás 20,00 horas no Salón de Actos do Instituto Santa Irene de Vigo. Este novo poemario de Anxo Angueira é un canto centrado en Vigo, na persoalfisionomía da cidade, na súa capitalidade cultural, literaria e política arespecto de Galicia. Enxurrada onomástica que escolle a propia palabra Vigocomo centro dun remuíño, e que especialmente se refire a nomes de persoas damemoria política do autor; o texto é un único poema en que se dilata e sefragmenta, se prende e se leixa, se fía e desenfía arredor de Vigo. Arredor dosmúltiples Vigo, pois “Fóra do sagrado” fálanos dun Vigo que, a pesar da súacentralidade, resulta moitas veces contracanónico, arraiano, exterior, maldito,irredutible. E fálanos de Vesteiro Torres e Martín Códax, de Lavadores e doBerbés, dun Vigo de Rosalía de Castro e de Rotbaf Luden, do 36 e do 72, deBembrive e de Príncipe, o Vigo dos trasantlánticos e o dos cabalos bravos doGaliñeiro. En definitiva, Vigo asalta o papel protagonista que para o autormerece na paisaxe literaria de Galicia.
segunda-feira, junho 25, 2007
Vexo Vigo, Vigo Beat
EDICIÓNS XERAIS DE GALICIAcomprácese en convidalo/a ao acto literario-musical de presentación do libro FÓRA DO SAGRADO de Anxo Angueira.
terça-feira, junho 19, 2007
Arraianos en Alaska
Non, amigos, este non é o título da nova serie sucursalista e mimética do tan cacarexado, patético e endogámico mundo audiovisual galego: impúdica tragadeira de diñeiro público e divertimento de aristócratas seudo progresistas e cuchipandas de modernez paleta... Non podo tomar máis viños pola mañá.
Monsieur de Malesherbes dirixe a distancia a nosa viaxe de ultratumba a través do Canadá, na procura de mapaches e castores arraianos cos que poder salvar o pouco que queda aínda da podre estirpe malferida trala desfeita eleitoral. Chateubriand vai polo libro VIII do seu literario monumento funerario. Hoxe é 20 de xuño de 1821, fago 31 anos, e xa me dixo este carallo de gabacho que non iamos voltar ao Penagache nunca máis. En tal caso a Saint Maló, reconquistar a Bretaña. Só no Corno Dourado deixamos un pequeno chalé adosado con parcela e ao vello Medela a coidar o eterno lume de San Xoán. A verdade é que non teño morriña ningunha e me estou voltando algo conservador e libertario de máis durante as miñas andanzas por América do Norte. Imos cara ó norte, sempre norte, Arrabaldo do Norte. Só escoito ouveos de cando en vez ao pechar o cú e os ollos, pero seica por aquí tamén hai lobos ibéricos que xogan a fuxir dos homes e a comer carniza política. Ou iso nos dixo aquel protestante medio cuáquero de Nova York, que nos vendeu peles de leitón por catro cadelas, un birimbao de ferreiro e sete corzas con cornamenta de caramelo líquido para nos propulsar sobre o xeo. Non nos movemos demasiado, pero pensamos moito, pescamos troitas e salmóns e vemos a aurora boreal antes de nos retirar a meditar. Chateaubriand non para de escribir e eu leo a súa prosa chea de sabedoría para que un día destes Pedrayo poida morrer cun libro soberbio sobre o peito....
domingo, junho 17, 2007
Roteiro de Frei Gonçalo Coelho
Os amigos do colectivo Arnau (Muínos) e do Fiadeiro (Pitoes) organizan unha vez máis o Roteiro de Frei Gonçalo Coelho con motivo do San Xoan, entre A Cela (Lobios) e Pitoes das Junias (Montalegre). Os que seguides a Revista Arraianos, xa sabedes deste fermoso roteiro. É un percurso histórico, que cruza o corazón mesmo do Xurés-Geres, e que foi recuperado polos compañeiros de Arnau e do Fiadeiro, con quen xa o fixemos en varias ocasións. Este ano vai haber un coloquio de dous historiadores portugueses sobre a historia do camiño e pola noite haberá lume, licandorios e boa música para espantar os malos espíritos. Roteiro arraiano onde os haxa.
Os que queirades anotarvos podedes poñervos en contacto co Xabier no 609 98 54 50. A cita é o sábado ás 9 da mañá portuguesas e 10 galegas, 9.30 arraianas...
terça-feira, junho 12, 2007
San Xoan Arraiano
Adxuntamos programa do SAN XOAN ARRAIANO que se vai perpetrar en Celanova o 23 e 24 de Xuño de 2007
Día 23:
Ás 18 horas haberá reparto de acreditacións e entrega de documentación na Praza Maior, seguida dunha visita guiada á Capela de San Miguel e un acto litúrxico paghano, seguido dunha pausa para o sagrado licor café e visita a Vilanova dos Infantes con cata de diversos caldos e licandorios profanos
Cando se poida desenredar o choio dos caldos, haberá churrascada e sardiñada, seguida de lume purificador e resaca sagrada
Día 24:
Lavado de cara e colloadas con auga de rosas e herbas de San Xoán
Sobre as 12 da mañá vanse arranxar os desperfectos da noite anterior e o que deba, pedirálle desculpas a quen corresponda
Tres afamadas Pitonisas farán a predicción anual a quen queira polo rito da leitura da clara de ovo
Despedida até o ano que ven
Notas:
Todos os actos estarán amenizados polo grupo “ Os Lóstregos da Raia “ e a charanga
“ Que ven o Lobo “, e ademáis está coprometida a asistencia dun gaiteiro de renome,
e un afamado cantante de Moaña.
O cuota por articipante se estima nuns quince eurs por persoa incluindo o custo dun
manto para a Virxe do Cristal e algo de dinamita para un temiña
Prégase confirmar con antelación a asistencia para calcular as sardiñas, churrasco,
viño e aloxamento
Vai vir o Pío, ainda que non saberá nada até o mesmo dia, en previsión de posibles
actos de boicot
O que queira saber futuro deberá traer o seu ovo con clara
Cando se poida desenredar o choio dos caldos, haberá churrascada e sardiñada, seguida de lume purificador e resaca sagrada
Día 24:
Lavado de cara e colloadas con auga de rosas e herbas de San Xoán
Sobre as 12 da mañá vanse arranxar os desperfectos da noite anterior e o que deba, pedirálle desculpas a quen corresponda
Tres afamadas Pitonisas farán a predicción anual a quen queira polo rito da leitura da clara de ovo
Despedida até o ano que ven
Notas:
Todos os actos estarán amenizados polo grupo “ Os Lóstregos da Raia “ e a charanga
“ Que ven o Lobo “, e ademáis está coprometida a asistencia dun gaiteiro de renome,
e un afamado cantante de Moaña.
O cuota por articipante se estima nuns quince eurs por persoa incluindo o custo dun
manto para a Virxe do Cristal e algo de dinamita para un temiña
Prégase confirmar con antelación a asistencia para calcular as sardiñas, churrasco,
viño e aloxamento
Vai vir o Pío, ainda que non saberá nada até o mesmo dia, en previsión de posibles
actos de boicot
O que queira saber futuro deberá traer o seu ovo con clara
segunda-feira, junho 11, 2007
Contra o Himno Galego
Hai xornalistas dedicados a converter en cómica a vindicación nacional de Galicia X.L. MÉNDEZ FERRÍN
Á Presidente do Parlamentiño e á Mesa que a asiste parece que non lles chista o Himno Galego de Pascual Veiga e Eduardo Pondal, por iso ordenan a antroidada de facelo soar en plan "Café de Chinitas" na inauguración da lexislatura ou o que sexan as sesións que se procesan na antiga Escola de Veterinaria do Hórreo. Nantronte lin a X.C. Caneiro e coñezo que, para o autor de Verín, a letra do Himno Galego é detestábel como poema. Tamén é verdade que nese mesmo día vin, que na opinión de Bieito Iglesias, o poema Os Pinos de Pondal que lle dá as palabras ao Himno constitúe a mellor de todas as letras posibeis porque só a poden entender os críticos especialistas en lírica simbolista. É corrente ouvir falar por aí contra os nosos símbolos nacionais, mormente á medida en que o cardume madrileño se fai mesto, toldado e ameazante contra todo nacionalismo que non sexa o español. Característica do colonizado é mimar, case sempre con resultados ridículos, as maneiras do colonizador. As raparigas africanas con sosténs impostos polo misioneiro a lles cubrir os peitos e o régulo antropófago toucado con chapeo de copa sempre foron considerados, senón o retrato, si a triste caricatura do colonizado. Este fai usualmente ostentación da súa subalternidade e o primeiro que o Amo lle esixe é que careza de símbolos abstractos que excedan a condición tribal. Entre nosoutros: empanada e polbo si; Himno Nacional non. Hai xornalistas dedicados todo o tempo a converter en cómica a vindicación nacional de Galicia. Estes son os "bufóns d´El Rei" cuxa misión non é outra ca a de facer rir o Amo. Outros columnistas, con aspecto demacrado de náufragos nas praias finistérricas dos xornais de Galicia, imitan aquilo que nunca serán, ou sexa asinantes de textos nas páxinas metropolitanas de El Mundo ou El País. Son lúgubres, malencónicos e están doídos. Soen usar da ironía ou do sarcasmo para asemellarse cos seus modelos superiores en canto se afanan en tratar unha e outra vez das "miserias" do nacionalismo incesante. Agora, aqueles que marcan en Madrid a axenda dos media, decidiron que toca tratar da letra da Marcha Madrid. Pois ben, pillando bola, o columnista colonizado aproveita para poñer a feder o Himno Galego, naturalmente esperando o aplauso do Amo e a acollida na Casa Grande do Pensamento Hexemónico. Os máis biliares, con moito, parecen ser os que proceden da esquerda e do nacionalismo, o cal, como facía Vicente Risco, consideran pecados de xuventude. E estes mesmos son os máis contumaces en recorrer á imitación do pésimo columnista metropolitano e en insistir no tema monográfico da ruptura de España adobiando o gorigori monorcorde coa burla de todo o que en Galicia é alto, non español, nobre, soberbio: poño por caso a poesía de Eduardo Pondal. E ben, se queren tratar do Himno, trataremos do Himno. De momento non porque xa esgotei o espazo que este xornal xenerosamente me concede: "O fel de ter que vivir/ entre badulaques tantos...": por Celso Emilio Ferreiro.
domingo, junho 10, 2007
Coidado coa memoria
Como sabedes, hai poucos días foi admitida a trámite polo Xulgado de 1ª Instancia de
A Estrada unha demanda contra min por parte da familia de Manuel Gutiérrez Torres, "camisa vella", antigo xefe local de Falanxe e ex alcalde de Cerdedo ate os anos 60. Non abundarei na cuestión, porque vos supoño coñecedores/as (ver a páxina web www.sinhorafranio.com ) dos detalles do asunto; tan só informarvos que a miña avogada considerou interesante a publicación na prensa dun manifesto a prol da liberdade de creación científica, na que se insire o labor do/a historiador/a, apoiado polo maior número de persoas adicadas a este tipo de traballos. O devandito manifesto, apoiado polas sinaturas, podería ser presentado no xulgado no momento procesal máis indicado, de acordo coa evolución do xuízo ou dun posible recurso.
En consecuencia, envíovos o devandito manifesto (redactado por colegas solidarios) no arquivo adxunto e solicito a voso apoio.
A efectos de posible presentación no Xulgado, sería preciso o voso DNI, así como o lugar de residencia e a profesión. As sinaturas recolleríanse neste correo dpereirag@terra.es ou no de Xoán Carlos Garrido, xcgarrido@yahoo.es .
Obrigado a todos e todas de antemán.
Saúde
Dionísio Pereira
A Estrada unha demanda contra min por parte da familia de Manuel Gutiérrez Torres, "camisa vella", antigo xefe local de Falanxe e ex alcalde de Cerdedo ate os anos 60. Non abundarei na cuestión, porque vos supoño coñecedores/as (ver a páxina web www.sinhorafranio.com ) dos detalles do asunto; tan só informarvos que a miña avogada considerou interesante a publicación na prensa dun manifesto a prol da liberdade de creación científica, na que se insire o labor do/a historiador/a, apoiado polo maior número de persoas adicadas a este tipo de traballos. O devandito manifesto, apoiado polas sinaturas, podería ser presentado no xulgado no momento procesal máis indicado, de acordo coa evolución do xuízo ou dun posible recurso.
En consecuencia, envíovos o devandito manifesto (redactado por colegas solidarios) no arquivo adxunto e solicito a voso apoio.
A efectos de posible presentación no Xulgado, sería preciso o voso DNI, así como o lugar de residencia e a profesión. As sinaturas recolleríanse neste correo dpereirag@terra.es ou no de Xoán Carlos Garrido, xcgarrido@yahoo.es .
Obrigado a todos e todas de antemán.
Saúde
Dionísio Pereira
sábado, junho 09, 2007
Vigo Arraiano
Fóra do sagrado é un soberbio poemazo épico de Anxo Angueira con cheiro a salitre e a folga do metal, a ferruxe, aceiro e activismo político, a caos que vive de costas ao mar e palabras enfiadas coma un remuíño druídico e cosmopolita, arrecendo pólvora sobre a barra das húmidas tabernas do porto, cráneos furados e garraos que agardan a chegada da loita final pola liberdade no curro do Galiñeiro. Veleiquí unha guía turística en forma de poema que dá fame, o mapa sonoro e hipnótico dun arraiano visionario , un bafexo vital auténtico e moi persoal que nos fai ir tralas sombras que proxectan as afiadas palabras vigangueiras do Dylan Thomas deste país a medio facer... Isto é puro Vigo arraiano, caótico e brutal, múltiple, ambiguo e caleidoscópico, dialéctico e potente sico-trópico urbano e rural, bestial, comprometido e contamporáneo, un cantar universal baixo a peneira sonora, evocadora e de máxima precisión de Anxo Angueira
terça-feira, junho 05, 2007
Homenaxe aos votantes
A esquerda e o nacionalismo votante espera dos partidos vencedores unha política municipal contraria ao neoliberalismo
X.L. MÉNDEZ FERRÍN
Coas pasadas eleccións municipais o retroceso do PP vese que continúa, e continuará sen dúbida deica o afundimento total cando perda as deputacións que aínda goberna. Logo abrirase o período de reacción da dereita que seguramente pasará por unha refundación en clave non sucursalista, ou así o pensan algúns que claman sempre polo partido nacionalista de dereita ou centro. Converterse niso parece que é ao que tende o BNG e no proceso parece que perde votos e se converte nunha especie de teloneiro do PSOE. Esta columna está moi alegre pola derrota, coido que irreversibel, do PP de Fraga Iribarne. Outras dereitas virán, pero non terán eses seus ollos. E, agora, aquí manda un partido que se di de progreso e ás veces de esquerda e que depende en todo dun Madrid onde perde as eleccións e máis un partido que di non ser de esquerda senón non se sabe de que, que non fala do Pobo senón de cidadanía e xente e que, sendo unionista, é de dirección galega e reclámase do nacionalismo. Asi e todo, sabemos que as multitudes, as masas, o pobo, o proletariado, as camadas populares, a pequena burguesía ilustrada (disimúlenme este cúmulo de palabróns prohibidos: é deliberado) que votaron PSOE e BNG si que pensaban votar esquerda real e independentismo. E pensaban votar para que nos concellos se leven a cabo reformas, algunhas adiadas desde a noite dos séculos XIX e XX. Non falo de "revolución", como cantaba estúpidamente a propaganda electoral do BNG, polo menos en Vigo. Falo de reformas necesarias que adecuen, no plano da administración local, as institucións que constitúen aparellos xa innútiles, ás nosas realidades do século XX. E outras cousas.Naturalmente que a esquerda e o nacionalismo votante espera dos partidos vencedores unha política municipal contraria ao neoliberalismo e que recupere os servizos cedidos a empresas privadas que, sinxelamente, están a nos colonizar e a se bulrar de nosoutros. Claro que eses votantes queren apoio ao galego e posta en vigor de ordenanzas e é prácticas de política lingüistica eficaces nos municipios e non lle tolerará a Abel Caballero o desprezo que lle merece o noso idioma igual que non llo tolerou a Ventura Pérez Mariño. Por suposto que os votantes esixirán unha planificación democrática do urbanismo e non aceptarán máis a dictadura do empresariado da construcción. E pedirán cultura en forma de bibliotecas, arquivos e museos reais e tanxibeis. E esixirán a creación das Xuntas de Freguesía e, xa que son dúas as deputacións liberadas do sistema arcaico do PP, pensan que diante dos novos gobernantes se abre a tarefa da comarcalización como paso previo á extinción das catro provincias decimonónicas e inútiles. Naturalmente a esquerda dos votantes reais non aceptará a privatización do porto acompañada de recheos e novas pontes sobre a ría en Vigo, nin a gasificación de Ferrol, nin a universalización das eólicas por todas partes e reclamará políticas medioambientais orientadas ao ben común como mandaba nada menos que Tomás de Aquino, sempre tan aristotélico. E así poderíamos seguir porque os votantes nacionalistas e de esquerda non piden a lús, ao meu xuízo, senón reformas que entran no terreo do posíbel. Estarán PSOE-BNG á altura do programa implícito das multitudes que os votaron nos lugares nos que, ao revés que Cangas, ou Ferrol, non teñen presenza municipal partidos de esquerda xenuína e ambición independentista?
X.L. MÉNDEZ FERRÍN
Coas pasadas eleccións municipais o retroceso do PP vese que continúa, e continuará sen dúbida deica o afundimento total cando perda as deputacións que aínda goberna. Logo abrirase o período de reacción da dereita que seguramente pasará por unha refundación en clave non sucursalista, ou así o pensan algúns que claman sempre polo partido nacionalista de dereita ou centro. Converterse niso parece que é ao que tende o BNG e no proceso parece que perde votos e se converte nunha especie de teloneiro do PSOE. Esta columna está moi alegre pola derrota, coido que irreversibel, do PP de Fraga Iribarne. Outras dereitas virán, pero non terán eses seus ollos. E, agora, aquí manda un partido que se di de progreso e ás veces de esquerda e que depende en todo dun Madrid onde perde as eleccións e máis un partido que di non ser de esquerda senón non se sabe de que, que non fala do Pobo senón de cidadanía e xente e que, sendo unionista, é de dirección galega e reclámase do nacionalismo. Asi e todo, sabemos que as multitudes, as masas, o pobo, o proletariado, as camadas populares, a pequena burguesía ilustrada (disimúlenme este cúmulo de palabróns prohibidos: é deliberado) que votaron PSOE e BNG si que pensaban votar esquerda real e independentismo. E pensaban votar para que nos concellos se leven a cabo reformas, algunhas adiadas desde a noite dos séculos XIX e XX. Non falo de "revolución", como cantaba estúpidamente a propaganda electoral do BNG, polo menos en Vigo. Falo de reformas necesarias que adecuen, no plano da administración local, as institucións que constitúen aparellos xa innútiles, ás nosas realidades do século XX. E outras cousas.Naturalmente que a esquerda e o nacionalismo votante espera dos partidos vencedores unha política municipal contraria ao neoliberalismo e que recupere os servizos cedidos a empresas privadas que, sinxelamente, están a nos colonizar e a se bulrar de nosoutros. Claro que eses votantes queren apoio ao galego e posta en vigor de ordenanzas e é prácticas de política lingüistica eficaces nos municipios e non lle tolerará a Abel Caballero o desprezo que lle merece o noso idioma igual que non llo tolerou a Ventura Pérez Mariño. Por suposto que os votantes esixirán unha planificación democrática do urbanismo e non aceptarán máis a dictadura do empresariado da construcción. E pedirán cultura en forma de bibliotecas, arquivos e museos reais e tanxibeis. E esixirán a creación das Xuntas de Freguesía e, xa que son dúas as deputacións liberadas do sistema arcaico do PP, pensan que diante dos novos gobernantes se abre a tarefa da comarcalización como paso previo á extinción das catro provincias decimonónicas e inútiles. Naturalmente a esquerda dos votantes reais non aceptará a privatización do porto acompañada de recheos e novas pontes sobre a ría en Vigo, nin a gasificación de Ferrol, nin a universalización das eólicas por todas partes e reclamará políticas medioambientais orientadas ao ben común como mandaba nada menos que Tomás de Aquino, sempre tan aristotélico. E así poderíamos seguir porque os votantes nacionalistas e de esquerda non piden a lús, ao meu xuízo, senón reformas que entran no terreo do posíbel. Estarán PSOE-BNG á altura do programa implícito das multitudes que os votaron nos lugares nos que, ao revés que Cangas, ou Ferrol, non teñen presenza municipal partidos de esquerda xenuína e ambición independentista?
A ínsula Baltaria
Entrevista a Baltar no Pais do domingo, 3 de xuño
Perla enviada por Xurxo Dorrego á sala de des composición deste Caderno Arraiano
Perla enviada por Xurxo Dorrego á sala de des composición deste Caderno Arraiano
P. ¿Cree que los partidarios del anterior alcalde se quedaron en casa el domingo?
R. Hombre, no lo creo. Es difícil que se queden en casa porque todo el mundo sabe que yo examino las elecciones con los listados en la mano. Yo sé quién votó y quién no votó, lo que no puedo saber es a quién votaron. Pero me sorprende que haya tantos votos para Democracia Orensana y tantas papeletas en blanco. Pero yo no quiero culpar a nadie, cuando tenga datos lo diré.
R. Hombre, no lo creo. Es difícil que se queden en casa porque todo el mundo sabe que yo examino las elecciones con los listados en la mano. Yo sé quién votó y quién no votó, lo que no puedo saber es a quién votaron. Pero me sorprende que haya tantos votos para Democracia Orensana y tantas papeletas en blanco. Pero yo no quiero culpar a nadie, cuando tenga datos lo diré.
Subscrever:
Mensagens (Atom)