En clave australiana: II-SP e o boomerang

Publiquei eu hai moito un conto titulado "Ela, boomerang" que agoa me vén á acordanza. Escribo esta columna despois de o Tribunal das Salesas ordenar a disolución da candidatura ás eleccións europeas Iniciativa Internacionalista-A Solidaridade dos Pobos (en diante). Eu pensó que esta ilegalización constitúe un disparate político en forma de boomerang mal dirixido. A arma australiana, usada para ferir o que eles chaman "entorno abertzale", ao voltar ao cazador bátelle a este na testa en lugar de ocupar o seu lugar mansamente na man. Un periódico a fin ao PSOE, El País, editorializa poñendo en dúbida a corrección e necesidade da ilegalización e, nos artículos de fondo, Javier Pradera e algunha notabre asinatura máis sosteñen que o fallo do Supremo é feble e non se basa amáis que en indicios non demasiados racionais da afinidade dalgúns compoñentes da listas coa antiga Batasuna. Na realidade, El País e o vello raposo de Javier Pradera están moi preocupados pola ilegalización xa que esta se encontra denunciada no Tribunal de Estrasburgo ao o cal II demandou amparo. Se o Tribunal Constitucional non bota abaixo o fallo do Supremo, sen dúbida Estrasburgo condenará a ilegalización e España amosará de novo diante do mundo a faz sinistra de Torquemada e da Santa Inquisición. Ninguén cre en España que II sexa unha candidatura encoberta de Batasuna. Moito menos en Galicia. E non falo da FPG, que partipa nas listas, senón de intelectuais como Fernán-Vello ou Dionisio Pereira, este seguido de trinta asinaturas en Vieiros e noutros sitios de internet, nin tampouco da Aula Castelao de Filosofía, entidades e persoas que condenan con firmeza o que consideran un atentado aos dereitos civís, incluidos os dereitos civís dos galegos. En efecto, II está integrada por persoas e colectivos de todas as nación e territorios do Estado Español e reflecte moi ben unha esquerda realmente existente, no plano intelectual, nos movimentos sociais, na esquerda obreira xenuína, que inclúe os nacionalismos galego, vasco e catalán pero que os reborda e anchea. Se cadra o medo a unha verdadeira esquerda solidaria en todo o Estado servise de estímulo para esta ilegalización. En todo caso II non é unha Galeuzka segundo o modelo histórico tan caro a Castelao, nin unha Galeuscat. II é unha alianza dos pobos e das nacións da España anticapitalista en tempos de crise. Alianza que defende o principio de autodeterminación, que non está na Constitución española pero si no consenso democrático internacional e na letra e no espírito das Organización das Nacións Unidas. Os componentes de II son considerados perigosos polo goberno de Madrid e este move os órganos xurídicos que dependen xerarquicamente do executivo (Avogacía do Estado e Ficalía) os cales lle apresentan a unha sala ad hoc do Supremo un documento mal construído, apresurado e redactado, con palabras de cafetín (fálase de "infección", de "banderín" de engache" lexionario…). Ora ben: esa sala, especializada en grandes disidencias, cunha Lei de partidos ben anti-democrática na man, non consigue unanimidade no seu fallo. De 16 membros, 5 maxistrados votaron en contra da ilegalización de II. Non houbo unanimidade. O boomerang, no intre mesmo do fallo do Supremo, comezou a virar na dirección da testa do goberno de José Luis Rodríguez Zapatero. En todo caso, se o Constitucional non recompón o erro, verémonos en Estrasburgo.