Como non podía ser doutro xeito, os arraianos estamos alí onde se coce algo importante. Reproducimos eiquí o primeiro tema de discusión da ágora arraiana no feisbuc ese famoso.
1. Hoxe imos falar das Chegas de Bois, unha tradición ancestral que se está a perder na parte galega da Raia Seca polas denuncias dos "ecoloxistas". Antigamente cada aldea arraiana tiña o seu boi totémico, que loitaba co da aldea veciña ata que un deles vencía. Xa nunca voltaban loitar porque xa se lembraban de quen era o máis poderoso. Así de nobles son os bois, pero non podemos dicir o mesmo dos humanos... Trala prohibición das chegas en Mugueimes, único lugar de Galicia onde se facían, polas denuncias dos presuntos defensores dos animais, o concello decidiu subtituir a chega por un penoso espectáculo portátil no máis puro estilo baltaril tauritón. Como se o que subxacera a esta celebración telúrica fose realmente unha pulsión taurina. En Montalegre está a capital das Chegas de Bois. Menos mal que nos queda Portugal. Aquí aínda non houbo quen se atrevera a declarar as chegas de bois un elemento fundamental da tradición galaico portuguesa. Neso estamos... loitando coa forza telúrica do totémico boi dos arraianos...
2. Facelo ben aínda que non vaia a ningures... Veleiquí unha máxima dos arraianos, establecida por Henry Miller no seu día e incorporada recentemente ao noso ideario polo doutor Boullosa, o enfeitizado de malasaña. Para que os "ecoloxistas" non poidan denunciar as chegas de bois abondaría conseguir unha declaración pública dese ritual ancestral como parte do patrimonio inmaterial galaico portugués. Deste xeito, non se podería invocar o cumprimento da lei de protección de animais, porque as chegas de bois quedarían á marxe dese texto legal por tratrase dunha tradición. Dado que a ninguén lle interesa demasiado este tema, e posto que non dubidan en substituir as chegas de bois por touradas portátiles a la spanish omelette, sería bo facer unha recollida de sinaturas e unha campaña de divulgación para conseguir esa declaración e o recoñecemento público e a defensa dunha das tradicións arraianas máis ancestrais e auténticas, canda o contrabando, o espírito irredento e a dobre nacionalidade.
Sem comentários:
Enviar um comentário