O 4 de febreiro de 2010 Elixio Rodríguez tería feito 100 anos. Anos de honestidade e xenerosidade. Foise con el un dos bos e xenerosos. Era un deses homes que levan na fronte unha estrela e no bico un cantar. Nado en 1910, Elixio Rodríguez Domínguez deixounos no 2008. Se visitades os posts dese mes neste caderno, saberedes algo máis sobre a súa persoa e veredes a imaxe do seu velorio en México, unha foto que nos enviaron os seus fillos, Paio Fiz, Denís, Iago Xes, Elixio Gael e Alda Olaia, o mesmo día en que o ían soterrar.
Uns meses máis tarde, no día do que sería o seu aniversario, rendémoslle ao aviador arraiano unha merecida e multitudinaria homenaxe en Lobios e Celanova. E agora xa por fin o seu libro de memorias, Matádeo Mañá, que levaba anos esgotado, volve estar nos andeis das librarías. Queremos mandarlle dende eiquí unha agarimosa aperta á toda a súa familia e moi especialmente á súa dona, Gloria, a quen lle mandamos un bico enorme dende a distancia para lle lembrar que o seu home segue e seguirá a ser sempre un referente para todos nós.
Sem comentários:
Enviar um comentário